Melursus ursinus Rango fósil: Plistoceno – Actualidade | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Un oso beizudo no zoo de Washington, D.C. | |||||||||||||||||||
Estado de conservación | |||||||||||||||||||
Vulnerable[1] | |||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||
Melursus ursinus (Shaw, 1791) | |||||||||||||||||||
Área de distribución do oso beizudo
(negro = área anterior, verde = área actual) |
Melursus ursinus, xeralmente chamado oso beizudo, é unha especie de mamífero carnívoro da familia dous úrsidos e subfamilia dos ursinos, o único representante do xénero Melursus.[2]
É un oso insectívoro nativo do subcontinente indio. O oso beizudo evolucionou dun oso pardo (Ursus arctos) durante o Plistoceno e adquiriu características que se encontran en mamíferos comedores de insectos por converxencia evolutiva. A poboación illada en Sri Lanka é considerada unha subespecie. Comparados cos osos pardos e negros, os osos beizudos teñen un corpo desamañado, pelame longa, greñuda que forma unha melena arredor da face (similar á melena do león), garras longas con forma de media lúa, e un beizo inferior especialmente adaptado e un padal que usan para succionar insectos. Os osos beizudos reprodúcense durante a primavera e o inicio do verán e dan a luz preto do inicio do inverno. Aliméntanse de térmites, colonias de abellas, e froitas. Os osos beizudos ás veces atacan os humanos que traspasan os seus territorios. Historicamente, os humanos reduciron drasticamente o seu hábitat e fixeron diminuír as súas poboacións pola caza para comelo ou obter produtos como o seu óso peneano ou báculo e garras. Estes úrsidos utilizáronse como mascotas para facer exhibicións pola súa natureza domable.[3] O oso beizudo está clasificado como especie vulnerable pola IUCN debido á perda de hábitat e o furtivismo.[1]